Νέα - Ανακοινώσεις
| |||||
Τετάρτη 22 Φεβρουαρίου 2017
Τρίτη 21 Φεβρουαρίου 2017
Ερώτηση ΚΚΕ στη Βουλή για την εγκατάσταση ανεμογεννητριών στην Πάρο
Ερώτηση για την εγκατάσταση Αιολικών Σταθμών Παραγωγής Ηλ. Ρευμάτων
κατέθεσαν στη Βουλή προς τον υπουργό Περιβάλλοντος και Ενέργειας
οι βουλευτές του ΚΚΕ, Σταύρος Τάσσος, Διαμάντω Μανωλάκου
και Μανώλης Συντυχάκης.
Αναλυτικά το κείμενο:
«Με απόφαση του Υπουργού Περιβάλλοντος Γ. Μανιάτη (23-12-13)
και με νέα απόφασή του στις 18-12-14 εγκρίθηκαν οι Περιβαλλοντικοί Όροι
της επένδυσης με τίτλο "Αιολικοί Σταθμοί Παραγωγής Ηλεκτρικής Ενέργειας"
ΑΣΠΗΕ συνολικής ισχύος 218,5 mw για τα νησιά Πάρο, Νάξο, Άνδρο και Τήνο.
Πρόκειται για επενδύσεις που περιλαμβάνουν την ανάπτυξη μεγάλων αιολικών
πάρκων και τη διασύνδεσή τους με το ηπειρωτικό Εθνικό Σύστημα Μεταφοράς
Ηλεκτρικής Ενέργειας.
Οι τοπικές κοινωνίες των νησιών είναι ανάστατες με την εξέλιξη αυτή και οι Δήμοι των νησιών έχουν προσφύγει στο Συμβούλιο Επικρατείας.
Η συγκεκριμένη επενδυτική πρόταση κινείται στον αντίποδα της ικανοποίησης των λαϊκών αναγκών των κατοίκων τόσο των νησιών, όσο και της χώρας γενικότερα. Στόχος της είναι η διασφάλιση υψηλών κερδών για τους επενδυτές. Ανάμεσα στα πολλά ενδεικτικά αναφέρουμε:
Το πολύ μεγάλο αρχικό μέγεθος της προβλεπόμενης θα επιδράσει καταστροφικά στην τοπική οικονομία (π.χ. στον τουριστικό τομέα, στην κτηνοτροφία, στον αγροτικό τομέα κλπ).
Οι προτεινόμενες εγκαταστάσεις αιολικών πάρκων αλλοιώνουν το κυκλαδίτικο τοπίο, είναι έξω από την κλίμακα των νησιών και δικαίως προκαλούν τη διαμαρτυρία των τοπικών Συλλόγων των νησιών.
Το υψηλό ποσοστό κάλυψης εδαφών από αιολικές εγκαταστάσεις δεν αφορά μόνο τις ανεμογεννήτριες, αλλά και τη διάνοιξη νέων οδών, καθώς και τα έργα διασύνδεσης, την εγκατάσταση υποσταθμών μέσης/υψηλής τάσης και σταθμών μετατροπής εναλλασσόμενου/συνεχούς ρεύματος.
Το αρχικό μέγεθος των αιολικών πάρκων μπορεί εύκολα να αυξηθεί στην πορεία, όπως δείχνει και το παράδειγμα της Νότιας Εύβοιας με άδειες επέκτασης των επενδύσεων.
Όταν αποσβεστεί η επένδυση θα απομείνουν τα κουφάρια των παλιών ανεμογεννητριών μαζί με όγκους τσιμέντου στην περιοχή.
Το ευνοϊκό νομοθετικό περιβάλλον για αλλαγή χρήσεων γης, μπορεί να λειτουργήσει εμπρηστικά σε ολόκληρη την περιοχή.
Δεν πρόκειται για καινούργια εξέλιξη, αλλά εντάσσεται στην πολιτική απελευθέρωσης της ενέργειας προς όφελος του μεγάλου κεφαλαίου που ακολουθείται διαχρονικά σε ολόκληρη την ΕΕ, από όλες τις κυβερνήσεις ανεξαρτήτως "χρωματισμού". Πρόκειται για την πολιτική που οδηγεί σε πανάκριβο ρεύμα για το λαό μέσα και απ’ τα "πράσινα τέλη", σε βιομηχανοποίηση και καταστροφή δασών και περιοχών αγροτικής γης, σε ελαστικές σχέσεις εργασίας και φθηνή εργατική δύναμη για τους εργαζόμενους του ενεργειακού κλάδου, με μοναδικό στόχο την υψηλή κερδοφορία των επενδυτών που προκρίνουν σήμερα επενδύσεις στις ΑΠΕ γιατί διασφαλίζουν γρήγορη απόσβεση των κεφαλαίων τους.
Αποδεικνύεται, για μία ακόμα φορά, πως η απελευθέρωσης της ενέργειας, η ανάπτυξη με κριτήριο το ποσοστό κέρδους, δεν οδηγεί στη λαϊκή ευημερία. Αποδεικνύεται πως η συνδυασμένη ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών απαιτεί το ριζικά διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης της λαϊκής εξουσίας και οικονομίας, του ενιαίου κρατικού φορέα ενέργειας.
ΕΡΩΤΑΤΑΙ ο κ. Υπουργός,
Σε τι ενέργειες θα προχωρήσει ώστε να σταματήσει η εγκατάσταση των τεράστιων αιολικών πάρκων στα προαναφερθέντα νησιά με τις τεράστιες αρνητικές επιπτώσεις στην τοπική οικονομία.
Σε τι ενέργειες θα προχωρήσει ώστε να ικανοποιηθούν οι ενεργειακές ανάγκες των κατοίκων των νησιών και των υπολοίπων περιοχών της χώρας, διασφαλίζοντας φθηνό και επαρκές ρεύμα για τα λαϊκά στρώματα, ελαχιστοποίηση των επιδράσεων στο περιβάλλον, ενεργειακή ασφάλεια, μόνιμη σταθερή δουλειά με μισθό και συνθήκες εργασίας που αντιστοιχούν στις σύγχρονες ανάγκες για τους εργαζόμενους στον κλάδο.
Σε τι ενέργειες θα προβεί ενάντια στην πολιτική απελευθέρωσης της ενέργειας που θυσιάζει τα λαϊκά δικαιώματα προς όφελος της κερδοφορίας των μονοπωλιακών ομίλων».
Πέμπτη 2 Φεβρουαρίου 2017
ΗΠΑ: Πώς η όρεξη του Τραμπ για ιδιωτικοποιήσεις απειλεί τα νερά μας
Από τον George Potanovic – Απόδοση: Μανώλης Μαστοράκης
H μάχη της ιδιωτικοποίησης του νερού στο NYS δίνει μια μικρή γεύση από αυτό που θα αντιμετωπίσουν σύντομα οι τοπικές κοινωνίες σε όλη τη χώρα.
Η κυβερνητική πολιτική του Τραμπ πιέζει για τις ιδιωτικοποιήσεις των υποδομών . Αλλά οι ιδιωτικές εταιρείες που έχουν σκοπό το κέρδος δεν είναι και τόσο καλά παραδείγματα για την διαχείριση των δημοτικών συστημάτων ποσίμου νερού .
Οι χρεωκοπημένες Δημοτικές αρχές που δεν μπορούν να αντέξουν οικονομικά την διαχείριση και την συντήρηση των δικτύων νερού πιθανόν να βλέπουν την πώληση τους σε ιδιωτικές εταιρείες σαν μια ελκυστική λύση , και κάτω από την διακυβέρνηση του Trump, πολλές τοπικές κοινωνίες προτίθενται να κάνουν αυτό το βήμα.
Αλλά αυτοί που είναι έτοιμοι να πουλήσουν ας προσέξουν. Μια πρόσφατη αναφορά που έγινε μετά από έρευνα στους New York Times ανακάλυψε ότι από την πώληση των μετοχοποιημένων εταιρειών βγάζουν συνήθως 8-18 τοις εκατό κέρδους από την ιδιωτικοποίηση των νερών, ενώ για τους φορολογούμενους οι λογαριασμοί εκτοξεύονται. Στην Bayonne στο New Jersey για παράδειγμα τα τιμολόγια αυξήθηκαν 28% αμέσως μόλις ανέλαβε η ιδιωτική εταιρεία.
Συχνά η ιδιωτικοποίηση δημιουργεί ακανθώδη προβλήματα στην ποιότητα αλλά και την επάρκεια που οι ιδιωτικές εταιρείες δεν διατίθενται να λύσουν. Η ιδιωτική διαχείριση ύδατος ουσιαστικά διέπετε από αυτό που οι οικονομολόγοι αποκαλούν μια κάθετη καμπύλη κόστους. Οι λογικές τιμές ποια καθορίζονται από τους νόμους της προσφοράς και της ζήτησης, αλλά αν χρειαστεί κάποιος μια εγχείρηση σκωληκοειδίτιδας η ζήτηση είναι απόλυτη ή «κάθετη», και θα πληρώσει ότι κοστίζει. Το νερό είναι όπως αυτό, ειδικά όταν μία εταιρεία μονοπωλεί την πρόσβασή σας σε αυτό. H αυταπάτη ότι η αγορά μπορεί να παραδώσει φθηνό και ποιοτικό νερό είναι λανθασμένη, όπως ανακαλύπτουν πολλές κοινότητες. Αυξάνεται το ποσοστό σε κοινότητες ,πόλεις και κωμοπόλεις που έχουν μετανιώσει για την ιδιωτικοποίηση και επαναδημοτικοποιούν το νερό. Αυτό ίσως πιέσει τις δημοτικές αρχές να παγώσουν την πολιτική Trump που πιέζει για την ιδιωτικοποίηση των υποδομών.
Εκεί που ζω στην στην downstate της Νέας Υόρκης Rockland County, το μεγαλύτερο κομμάτι από την υδάτινη υποδομή ανήκει από Σουέζ Βόρειας Αμερικής μια θυγατρική αξίας 15 δισεκατομμύρια δολαρίων της πολυεθνικής Suez Environnement, η οποία έχει μια κακή πορεία στις Ηνωμένες Πολιτείες. Στο Rockland, η διαχείρισή της έχει σημαδευτεί από επίμονες καταγγελίες ελλιπούς συντήρησης, ελλιπούς στελέχωσης, χαμηλή πίεση του νερού, διακοπές υπηρεσιών, μεταλλικές γεύσεις, άσχημες μυρωδιές και καφέ μη πόσιμο νερό, για τα οποία παράπονα η εταιρεία θα μπορούσε να πει κάποιος ότι αδιαφορούσε. Η ειρωνεία είναι ότι το νερό στο Rockland είναι σχετικά άφθονο.Είναι η πέμπτη σε επάρκεια υδάτων κομητεία στην πολιτεία της Νέας Υόρκης, ακόμα η Σουέζ δαπανά $54 εκατομμύρια σε μια δαπανηρή μονάδα αφαλάτωσης για τα υφάλμυρα νερά του ποταμού Χάντσον αν είναι δυνατόν δίπλα στις εκροές πυρηνικών εγκαταστάσεων για να αυξήσει την παροχή νερού. Η Αφαλάτωση είναι μια επιλογή εσχάτης λύσης και χρησιμοποιείτε κυρίως σε μέρη όπως η Σαουδική Αραβία. Αλλά για την downstate της Νέας Υόρκης είναι μια κολοσσιαία σπατάλη των χρημάτων που θα ωφελήσει μόνο την εταιρεία που την κατέχει δηλαδή την Σουέζ.
Μετά από την δημόσια κατακραυγή, η επιτροπή δημόσιων υπηρεσιών της Νέας Υόρκης είπε στην Σουέζ να εγκαταλείψει το έργο και να εστιάσει σε άλλους τρόπους για να αυξήσει την παροχή νερού για μελλοντική ανάπτυξη, όπως η επισκευή των σημαντικών διαρροών σε όλο το σύστημα, και τα μέτρα διατήρησης της ζήτησης νερού. Αλλά η PSC έκρινε επίσης Σουέζ θα μπορούσε να χρεώσει φορολογούμενους ένα επιπλέον ποσό των 40 εκατομμυρίων δολαρίων προκειμένου να αποζημιωθεί για την αφαλάτωση , όταν το Rockland πληρώνει ήδη μερικά από τα υψηλότερα τιμολόγια νερού στη χώρα.
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, η Σουέζ συμμορφώθηκε με την απαίτηση της επιτροπής δημοσίων υπηρεσιών σε ένα προ τιμολογημένο σχέδιο επισκευής των διαρροών, με ένα κυνικό τρόπο που εξόργισε τους κατοίκους. Το σχέδιο αυτό θα είναι το πρώτο (ολοκληρωμένο σχέδιο διαχείρισης διαρροών) στη Νέα Υόρκη όπως δήλωσε ο πρόεδρος επιτροπής δημοσίων υπηρεσιών Audrey Zibelman που σημείωσε ότι ήταν μια ευκαιρία να δημιουργηθεί ένα μοντέλο για την μείωση των διαρροών στην πολιτεία. Αλλά η Σουέζ κλώτσησε. Αγνοώντας και μη σεβόμενη τους τοπικούς μετόχους , παρουσίασε ένα σχέδιο που κάνει μόλις το μίνιμουμ για να διατηρηθεί η συμμόρφωση που καμία σχέση δεν είχε με την προληπτική διαχείριση και επισκευή διαρροών.
Οι διαρροές ανήρχοντο σε ένα υψηλό ποσοστό της τάξης του 25% απωλειών νερού από το δίκτυο το οποίο η εταιρεία το θεωρούσε ως μη ανταποδοτικό νερό.
Λαμβάνοντας υπόψη τα κίνητρα της Suez, η χαλαρή προσέγγιση της στο θέμα δεν πρέπει να προκαλεί έκπληξη, ο δρόμος της συνετής διαχείρισης των υδάτινων πόρων για το δημόσιο συμφέρον, ήταν σχεδιασμένος από αυτήν για να αποτύχει. Και έπρεπε να αποτύχει για να καταστήσει ποιο πιθανό ότι η εταιρεία θα μπορούσε να επωφεληθεί από μελλοντικά μεγάλου κέρδους projects που θα αφορούν την λύση της εσκεμμένης αυτό δημιουργούμενης έλλειψης νερού λόγω της μη συμμόρφωσης της εταιρείας που τότε θα μπορούσε να πετύχει φυσικά με την αύξηση των κερδών της.
Οι δυνάμεις της αγοράς δεν θα διορθώσουν αυτό το πρόβλημα. Η Κυβέρνηση θα μπορούσε αλλά δεν είναι σαφές ότι θα το κάνει. Αφού έκανε κάποιες προσαρμογές σε αυτό, η PSC αποδέχθηκε και ενέκρινε το πρόγραμμα της Suez, σήμερα ονομάζεται η κοινή πρόταση. Όμως, η κομητεία του Rockland, και οι πέντε από τις πόλεις της,η Rockland’s Water Task Force, καθώς και 19 πολίτες και περιβαλλοντικές ομάδες, είναι ομόφωνα αντίθετες σε αυτό. Εκατοντάδες επίσημες παρατηρήσεις υποβλήθηκαν στην PSC ζητώντας της να απορρίψει την κοινή πρόταση κατά την ψηφοφορία για το Γενάρη 24. Αλλά αν η PSC αγνοήσει τις αντιρρήσεις τους την εγκρίνει, αυτό θα μπορούσε να προκαλέσει μια εξέγερση. Μια νέα τοπική ομάδα διερευνά μια τις δυνατότητες για μια νέα καμπάνια με τίτλο «Πάρτε πίσω το νερό μας».
Κάτω από την μαύρη τρύπα της ιδιωτικοποίησης οι κάτοικοι έχουν να αντιμετωπίσουν μια μάχη με πολύ ανηφοριά. Πάλεψαν σκληρά για την νικήσουν την μάχη της αφαλάτωσης, μόνο και μόνο για να επιβαρυνθούν με ένα τεράστιο νομοσχέδιο που αυτοί θα πληρώσουν για αυτό, ακόμη και αν αυτό το έργο δεν χτίστηκε ποτέ. Δούλεψαν σκληρά για να συνεργαστούν με την Suez για την προληπτική διαχείριση και επισκευή διαρροών, μόνο και μόνο για να απορριφθεί από την Σουέζ και να παρουσιάσει ένα σχέδιο φύλλο συκής σε σχέση με τις πραγματικές ανάγκες. Τώρα μπορεί να χρειαστεί να κινητοποιηθούν και πάλι, αυτή τη φορά όμως για να πολεμήσουν για την επαναδημοτικοποίηση του νερού.
Η διοίκηση του Κυβερνήτη Cuomo θα πρέπει να τους λάβει υπόψιν τους, και να κατευθύνει την PSC να απορρίψει την πρόταση του Σουέζ πριν το Rockland γίνει ένα κακό προηγούμενο και δώσει περαιτέρω καύσιμα στην εξέγερση κατά της ιδιωτικοποίησης του νερού. Πόλεις και κωμοπόλεις σε διεθνές επίπεδο, που εξακολουθούν να κατέχουν τα δίκτυα ύδρευσης θα πρέπει επίσης να μάθουν από Rockland, και να αντισταθούν στις αυξανόμενες πιέσεις για την ιδιωτικοποίηση. Όπως δήλωσε ο επικεφαλής της Eau de Paris, το δημόσιο φορέα που πήρε πίσω το νερό του Παρισιού από την ιδιωτική διαχείριση στην πόλη όπου εδρεύει η Σουέζ οι «Ιδιωτικές επιχειρήσεις δεν μπορούν να διαχειριστούν ένα κοινό αγαθό όπως το νερό προς το δημόσιο συμφέρον».
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)